جمال الدین، حسن بن یوسف
بن مطهّر حلّی معروف به «علامه حلّی»، از نوابغ جهان اسلام و علمای برجستهٔ
سدهٔ هشتم هجری است. نیاکان او اهلِ حله بودند و درگذشت او را سال ۷۲۶ ه.ق
نوشته‌اند و پیکر اش در نجف اشرف به خاک سپرده شده.
او نه تنها در
علوم اسلامی استادی دانشمند بود، در علوم دقیقه نیز چیره‌دست و بی‌همتا
بود. تالیفات او را بیش از ۵۰۰ جلد تخمین زده‌اند.
علامه، با خواجه
نصیرالدین طوسی و میر حیدر آملی هم‌روزگار بود و با ایشان نشست و برخاست
داشت. «سلطان محمّد خدابنده» ایلخان مغول، تشیع خود را وام‌دارِ علامه بود.
منبع
* ویکی
پدیا
* «حضرت مهدی (عج)، فروغ ...»، ص ۲۴۹
مرررررررررررسی
یه مقدار بیشتر بود بهتر می شد